πάντα ῥεῖ, oftewel: alles is in beweging: dit is een bekende uitspraak van de Griekse filosoof Heraclitus. Wikipedia: “Heraclitus zegt zo ongeveer dat alles wijkt en dat niets blijft. En als hij dat wat er is, vergelijkt met de stroom van een rivier, zegt hij dat je niet twee keer in dezelfde rivier kunt stappen.”
Dit is wat mij het meeste raakt en bezighoudt: de wereld verandert voortdurend, of wij dat willen of niet. Dat geldt ook voor de natuur. Er zijn cyclische veranderingen: de dagen en nachten, de seizoenen, de cyclus van geboorte, groei, voortplanting en dood.
Er is de lineaire verandering van de evolutie, maar die gaat zo langzaam dat wij dat alleen in theorie kunnen waarnemen.
En er is de klimaatverandering, een waarschijnlijk onomkeerbare en ingrijpende verandering van de natuur over de gehele wereld. Landschappen – door mensen ontworpen natuur – veranderen al naar gelang de inzichten van dat moment. Alles is in beweging.
In mijn werk probeer ik dat zichtbaar te maken door verschillende landschappen door elkaar heen te werken tot nieuwe beelden. Zo worden dag en nacht, zomer en winter, menselijk ingrijpen en wilde natuur tegelijkertijd zichtbaar.
Christine Boer

Dr. A. M. Spijkerboer over het werk van Christine Boer:
“Christine Boer neemt in al haar werk het (Nederlandse) landschap als uitgangspunt. Zij blijft daarbij niet bij dat wat zij direct ziet, maar zoekt naar de abstracte patronen en de onregelmatigheden in de geploegde, regenachtige akkers, in het gras en in de ribbels op het strand. Niet alleen de regelmaat houdt haar bezig, maar ook het chaotische dat door de regelmaat geordend wordt. He landschap zelf blijft in haar werk herkenbaar. Tegelijkertijd vindt zij steeds vormen die zich van het concrete landschap losmaken.
Boers meest eigen techniek is het etsen. Met deze techniek is zij een geduldige en scherpe waarnemer die houdt van de ambachtelijkheid die bij het etsen hoort. Zoals zij niet blijft bij het direct zichtbare landschap, zo laat zij het ook niet bij de tweedimensionale ets. De etsen worden verwerkt in reliëflandschappen die doen denken aan geploegde akkers, maar tegelijkertijd wordt in de regelmatige rijen de aandacht getrokken door de afwijkingen en ritmeringen. Boers werk nodigt uit tot kijken, terugkomen en nog eens kijken.”
Dr. A. M. Spijkerboer publiceerde verschillende boeken over kunst. Zij is onder meer bijzonder hoogleraar ‘Religie en kunst’ aan de Rijksuniversiteit Groningen.